فراوانی اینتگرون کلاس ۱ و فنوتیپ مقاومت چند دارویی در استافیلوکوکوس اورئوس های جدا شده از بیماران و محیطیک واحد مراقبت های ویژه در تهران، ایران

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از مهم ترین باکتری های بیماری زا است.هدف از مطالعه حاضر بررسی حضور کلاس 1 اینتگرون در میاناستافیلوکوکوس اورئوس های جدا شده از محیط، پرسنل و بیماران بخش icu و ارتباط آن با الگوهای مقاومت دارویی آن ها بود. مواد و روش ها: در مجموع 410 نمونه بالینی، محیطی و پرسنل بخش icu از نظر آلودگیاستافیلوکوکوس اورئوس بررسی گردیدند. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی این جدایه ها توسط 15 دیسک آنتی بیوتیکی سنجیده و حداقل غلظت مهاری آنتی بیوتیک اگزاسیلین به روش رقیق سازی در مایع تعیین گردید. پس از استخراجdna و تخلیص پلاسمید، تکثیر ناحیه ژنی اینتگرون کلاس یک توسط pcr انجام گردید. یافته ها:2/32% از نمونه بالینی، به ترتیب 27% و 3/19% از نمونه های محیطی و پرسنل از نظر استافیلوکوکوس اورئوس مثبت بودند. به ترتیب6/90%، 68% و 46% از جدایه های بالینی، محیطی و پرسنل فنوتیپ مقاومت به اگزاسیلین را نشان دادند. هم چنین تمامی جدایه های بالینی و 3/33% از جدایه های محیطی فنوتیپ مقاومتی چند دارویی را نشان دادند. بیش ترین مقاومت در جدایه های بالینی مربوط به آمپی سیلین و اریترومایسین (%5/96)، پنی سیلین و کانامایسین (5/93%) و جنتامایسین (5/90%) و در نمونه های محیطی مربوط به پنی سیلین (72%)، آمپی سیلین (68%)، اریترومایسین (66%)، و در نمونه های پرسنل مربوط به پنی سیلین و آمپی سیلین (73%) و اریترومایسین(5/61) بود. در این مطالعه 3/32% از جدایه های بالینی و 7/67% از جدایه های محیطی از نظر ژن اینتگرون کلاس 1 مثبت بودند. نتیجه گیری:نتایج این تحقیق در مجموع نشان داد که بینی و دست پرستاران و کارکنان به عنوان بیش ترین منابع کلونیزاسیون محیطی سویه هایاستافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به چند دارو در بیمارستان می باشد. این نتایج هم چنین موید فراوانی حضور اینتگرون کلاس یک در این جدایه ها، به ویژه در میان جدایه های مقاوم به اگزاسیلین است.